Norðankaldi:

Sit við Dellarann og nýt allra þeirra nútímaþæginda sem ég hef verið án síðustu daga.

Lagði af stað seint á föstudegi í helgarferð með liði frá Björgunarsveitinni Brák, Borgarnesi. Hópurinn og þungir bakpokar voru keyrðir áleiðis inn dal, sem ég man ekki hvað heitir, norður af Borgarnesi. Þegar bílar og bílstjórar treystu sér ekki lengra inn dalinn var pokum hent út og hópurinn skilinn eftir í dimmunni sem þrengdi að okkur í fyrstu. Hófum að ösla snjóinn í blindni, ætluðum sko að koma nætursjóninni í gang! Og viti menn, með glitrandi stjörnuhiminn og stillt norðurljós fyrir framan okkur þá lýstist upp snjórinn. Himininn var þéttsetinn af stjörnum stórum og smáum, hef sjaldan séð annað eins! Við fórum upp og niður hæðir, í gegnum þykka snjóbunka eða löbbuðum á auðum vegi allt kvöldið. Þegar við fórum að nálgast áfangastað (Álfthreppingakofa) æstust norðurljósin upp og upp hófst hin glæsilegasta sýning. Stöðva varð gönguna og göngufólk lá eins og hráviði um svæðið, starandi upp á himinhvolfið þar sem litadýrðin var bleik og sterk græn og gekk í heillandi bylgjum. Eftir þetta orkuskot héldum við galvösk áfram þar til við komum loks að kofanum. Duttum inn í anddyrið, hentum af okkur bakpokum, úr skóm og hlaupið í það að hita upp kofann með litla gasofninum sem stóð á miðju, ísköldu gólfinu. Eftir að pissuhorn við kofann hafði verið ákveðið var snjór settur í potta úr "hinu horninu" og hann hitaður þar til heitu vökvaformi var náð. Skjálfandi náði ég að hella kakódufti í bolla og blanda við vatn og sulla ofan í mig. Síðan var skriðið ofan í svefnpoka og reynt að koma einhverjum hita í kroppinn.

Lagt af stað klukkan ellefu daginn eftir þegar búið var að éta, pakka, tannbursta sig, þrífa og klöngrast út í rökkrið og skilað smá vökva. Greinilegt að ég hafði ekki verið dugleg að drekka vatn. Var með vatnsbrúsa fastan við mjaðmabeltið og þar veltist vatnið um og breyttist hægt og rólega í ís. Þurfti reglulega að kreista brúsann og hrista, til að koma í veg fyrir algjöra íslagningu, og við þennan gjörning leið mér eins og karlmanni eftir skvett úr skinnsokk því brúsinn var á svona skemmtilegum stað!

Heldur meiri vindur þann daginn og því ekki oft stoppað á leiðinni. Stoppuðum þó til að fá okkur smá hádegisnasl og ná okkur niður eftir mesta adrenalín-kikk dagsins: stíflu-klobbinn! Þannig var það að við þurftum að komast yfir eitt stykki á og yfir hana var stífla sem hefur oft verið notuð í þeim tilgangi að krossa ánna. Nema hvað að yfir stíflunni lá þessi fallegi klaki, vel rúnnaður, þannig við tókum upp á því að setjast klofvega á klakastykkið og toga okkur áfram. Sem gekk bara vel fyrir utan að ég rann næstum niður stífluna einu sinni og einn sneri við á leiðinni til að ná í vatnsflösku sem hann hafði misst. Þá misstu hjörtu okkar allra úr eitt slag því hann stóð síðan upp til að setja á sig flöskuna..á klakanum!
Eftir kuldalegan hádegismat var haldið áfram ferð að Langavatni, sem reyndist vera í föstu formi og því gátum við stytt leið okkar að Torfhvalastöðum talsvert. Sem var bara gott því til okkar stefndi þessi myndarlegi og dökki skýjabakki að norðan. Tipluðum leið okkar yfir vatnið, ungliðarnir tjékkuðu reglulega á ísnum, hvort hann væri nokkuð lekur! En við komumst heil yfir vatnið með sólina í bakið og skýjabakka að framanverðu. Eldra liðið fór í það að hita upp kofa og vatn (og hita dýnurnar og svefnpoka..hehe) á meðan yngri deildin fór með skóflurnar okkar og gróf sér myndarleg snjóhús. Greinilega heilmikil orka eftir hjá þeim.
Lágum í móki undir svefnpokum og Halla fjallaljón skapaði stemninguna með munnhörpuspili.
Seint og um síðir hrundu strákarnir inn, dauðsvangir og alsælir með sköpunarverkin sín. Matur var rifinn upp úr bakpokum og umbúðir þeyttust um gólfin þegar innviðið var tætt í sig. Þegar ró hafði færst í mannskapinn var sest við spilamennsku..það er að segja allir nema lata ég sem kom mér ekki úr hlýjum svefnpokanum. Þannig milli svefns og vöku útskýrði ég fyrir þeim spilareglur fyrir nýtt spil handa þeim og lagðist síðan útaf. Vaknaði við hróp og köll seinna í öðru spili hjá þeim og ákvað að drífa mig út að sinna kalli náttúrunnar. Vissi ekki alveg hvert ég átti að snúa mér í þeim efnum þegar ég sá öll músasporin sem skreyttu alla skafla og snjótægjur. Greinilegt að matarlyktin hafði æst upp ábúendur svæðisins. Fann mér stað þar sem engin spor voru og gat sinnt mínu í rólegheitunum fullviss um það að enginn mús myndi trufla.
Vaknað daginn eftir við kvak í vekjaranum um hálftíuleytið. Hægt og rólega dröslaðist mannskapurinn á lappir, flestir stirðir eftir óhemjumagn af súrefni og hreyfingu síðustu daga. Skóflað í sig mat og dóti hent ofan í bakpokana. Kofinn kvaddur með þrifum, skrif í gestabók og matarfórnir færðar á altari ábúenda, snjóskafl. Lagt af stað til móts við bílamóttökuna um ellefu. Labbað upp úr dalnum og síðan niður í flatlendi Borgarfjarðar, nálægt Svignaskarði. Sólin tók glaðlega á móti okkur þegar við klöngruðumst upp úr dalnum og fötum var fækkað í skyndi. Við gerðumst svo frökk að kvarta undan hita, eftir þessa helgarferð þar sem kuldi hafði verið ráðandi, þá leyfðum við okkur þetta þó.
En í heildina þá er ekkert hægt að segja um þessa ferð annað en að hún hafi verið frábær reynsla í alla staði og ferðafélagar sömuleiðis!

Lengi lifi létt og laggóð ferðamennska!

1,2..halló, halló

smá test í gangi. ég og beta-blogger erum orðnir svarnir óvinir og fyrir mér heitir þetta kerfi bara bite-me-blocker!! Hefur ekkert leyft mér að skrifa síðan á jólunum!

Þrettánd-inn

Ákvað, í kertaljósi þess að í dag er 13.des og ég gerði grein fyrir máli mínu síðast 13.nóv og ég á afmæli 13.okt, að heiðra þessa tölu og uppljóstra djöfulli merkilegri uppgötvun minni.

Tímasetning tilraunar: síðasta vel upplýsta kvöld mitt í borg óttans áður en för var haldið norður á eyrar Hvannarinnar.

Staðsetning tilraunar: á leið minni á Kjalarnesið frá reðurrisanum Smáralind á dimmbláum metalfáki mínum, pakksöddum af verðandi hátíðarpökkum.

Tilgangur tilraunar: að botna endanlega hringavitleysu skipuleggjenda höfuðborgarsvæðisins..komast að því hversu mörg hringtorg ég myndi þeysa um ef ég færi Elliðaárvatnsleiðina frá Smáralind út á Suðurlandsveg og síðan Vesturlandsveg.

Merkilegt nokk þá höndluðum við 13 hringtorg, ég og fákur minn fríði. Hefði getað tekið eitt í viðbót því jú..Kjalnesingar geta stoltir lýst því yfir að þeir séu hluti af höfuðborgarsvæðinu því þeir státi líka af hringavitleysu!

Yfir og út..er farin að sofa með jarðvegsfræðiskít í augunum (próf á föstudaginn). Losna ekki við próflestrarskítinn fyrr en 21.des og þá hellast yfir mann hátíðlegheitin á fullum fimm.

I see changes

Sumt breytist ekkert og annað breytist. Breytingarnar geta þó verið svo sáralitlar að augað nemur þær ekki nema horft sé tilbaka en síðan geta breytingarnar verið svo snöggar að maður er sem sleginn. Viðmótið verður að fá að jafna sig í takt við breytingarnar, fá að samþykkja þær og vera sáttur.
Er ég rölti um niðdimmt Grundarhverfi Kjalarness og horfi upp á stjörnubjartan himininn sem lítið breytist geri ég mér þó grein fyrir því að sýn manns breytist. Ég til dæmis horfi ekki sömu augum á stjörnurnar nú eins og ég gerði þegar ég var lítil telpa, með rauðar eplakinnar og hor í nös, úti að grafa mér göng í gegnum snjófjallið sem snjómokarinn skildi eftir í Seljahverfinu. Grunnskólamenntun og áframhaldandi nám hefur veitt mér innsýn í hvernig þær mynduðust, hvar við erum í sólkerfinu, hvað stjörnuhrap er og svo framvegis. Einnig hafa mín fróðleiksþyrstu litlu systkin frætt mig um stjörnumerkin á himninum, en þau standa klukkutímum saman úti í kvöldkyrrðinni með þolinmóðum foreldrum okkar og spekúlera í stjörnukortum og himninum.
Taktföst hljóð hrífa mig frá glitrandi stjörnuþakinu niður á jörðina. Á körfuboltavelli hverfisins stendur hópur af másandi hressum konum að hita upp fyrir stafagöngu kvöldsins. Bak við þær heldur leiksvæðið áfram , síðan tekur við upplýst göngustígakerfi hverfisins sem greinist inn á milli fjölda nýlegra raðhúsanna. Allt í kringum mig raðast húsalengjur upp en í huga mér hrynja þau niður og þegar rofar til kemur upp mynd af hverfinu þegar ég flutti þangað. Í stað göngustíga og leiksvæðis breiða úr sér mjaðjurtarengjar, bláu og rauðu raðhúsin eru einu raðhúsin í hverfinu, allir þekktu þau, og til norðurs eru hestahagar svo langt sem augað eygir. Þangað öslaði ég himinhátt grasið til að gefa ho-ho brauð.
Lengra komst ég ekki í þeirri hugsun þar sem ég varð að bjarga mér frá falli á ísilagðann göngustíginn. En lengi gæti ég haldið áfram um drastískar breytingar á aðstöðu Grundarhverfisíbúa.
Ég bý tæknilega séð ekki lengur á Kjalarnesi. Er í námi á Hvanneyri og leigi þar íbúð ásamt annarri stelpu. Þar sem foreldrar mínir eru ríkir af barnamergð þá varð ég að víkja úr mínu herbergi á Kjalarnesinu og koma mér fyrir á svefnsófa í bílskúrnum þegar ég kem í heim..í heimsókn.
Ástæðan fyrir því að ég var heima á Kjalarnesinu þetta skiptið var vegna snöggra breytinga á föstum punktum í lífi mínu og fjölskyldunnar.

Amma var fallin frá. Ég þekki ekki þessa tilfinningu að missa einhvern mér svo nærri þannig þetta var mér áfall þrátt fyrir þá vissu að hún myndi falla frá fyrr eða síðar. Amma Una hefur..hafði átt við líkamlega erfiðleika að stríða um nokkra stund. Í fyrstu yfirgáfu orðin hana og að lokum var hún í engri tengingu við umhverfið eða þá sem veittu henni félagsskap. Það tók mjög á að sjá elsku ömmu svona á sig komna og langt er síðan ég gat að lokum ekki fengið mig til að heimsækja hana. Ég vildi hugsa til hennar eins og hún var upp á sitt besta, syngjandi glaða yfir vel snyrtum blómabeðum sínum, bakstri eða öðru sem hún tók sér fyrir hendur. Eða ávítandi okkur systkinin fyrir að glamra á orgelið hennar kæra.
Margar góðar minningar á ég tengdar henni ömmu. Allar sumarbústaðaferðirnar með tilheyrandi söng við bálköst að kveldi til, heita potts svaml, jarðarberja og gulrótauppskera, spilakvöld og besti hafragrautur í heimi við morgunverðarborðið. Og stundum lumaði amma á lítilli kók í “ísskápnum”, sem var lítil hola á skuggsælum stað neðst í einni lautinni. Seint gleymast ljúffengu pönnsurnar hennar sem voru engum líkar, lambahryggur á sunnudögum og heimagerður rjómaís með dósaávöxtum í eftirrétt.
Ég sinnti stolt “hlutverki” mínu sem skipuleggjandi silfurtaus skúffunnar og eftir að hafa raðað öllu pent þar fékk stundum að skoða skartgripina hennar. Já..amma hélt að okkur hlutverkum og við sinntum þeim af ábyrgð: fylltum skálina á ofninum af vatni þegar hún var þurr (raki fyrir inniblómin..), sópuðum brattar útitröppurnar og stéttina og tíndum rifsber..þó sum hafi leitað strax ofan í maga. Þegar því var lokið fórum ég og Friðrik út í Yfir, yfir húsþakið, eða Verpa eggjum, sem reyndist erfitt oft á tíðum þar sem Kaplaskjólsvegur 56 er bárujárnsklætt að hluta til og boltinn fór því sínar leiðir.

Það var stór fjölskylda sem kvaddi Aðalheiði Unu á föstudaginn var. Athöfnin var yndisleg og orgelið gamla góða, sem var gefið Neskirkju, fékk að taka þátt. Það var ekki þurr vangi í kirkjunni eftir yndislegt og angurvært samspil einsöngvarans og orgelsins og minningar streymdu fram á meðan flutningi á Þú fagra blómið blóma stóð. Þá fyrst fann ég sorg og söknuð streyma burt með tárum og um flæddi hlý tilfinning, líkt og þegar jólaandinn færist yfir mann. Var þá viss um þann létti fyrir ömmu að yfirgefa líkama sinn og gladdist með þeim afa að geta verið saman á ný. Jarðneskar leifar þeirra hvíla einnig hlið við hlið.

Aðalheiður Una Sigurbjörnsdóttir
f. 23.maí 1915
d. 31.október 2006

Þú fagra blómið blóma

Þú fagra blómið blóma sem blómstrar jörðu á,

þú fegurst rósin rósa sem reynist vera´oss hjá.

Í garði þeim sem gengur þú er gjarnan þig að sjá.

Þú fagra rósin rósa sem reyndist vera´ oss hjá .

Þín angan unað vekur og örvar lífsins þrá.

Hún sorg og sút burt hrekur og sefar grátna brá.

Því gakktu hljótt um garðinn þinn og grunda hvert eitt spor.

Þú fagra blómið blóma sem blómstrar sérhvert vor.

Ammli!!

Föstudagurinn þréttándi..pfft, happadagur! Blæs á ólukkuna..og líka skurðinn sem ég fékk á puttann þegar ég var að opna skyrdollu! *grátigrát*

Þrefalt húrra fyrir mér..búin með próf og bara gaman í kvöld! Jayjayjay

Sumarið sem leið..eða kom aldrei?!

Jæja lömbin mín góð..hefði alveg geta sleppt því að setja upp sumar mynd hér til hægri því lítið sást til þeirrar sumarblíðu sem ég unni af öllu mínu hjarta.
Haustið er gengið í garð eftir þetta góða forspil sem stóð í 3 mánuði..og hvergi náttúran litríkari en í Borgarfirðinum! Mæli með einum rúnt þangað og kíkja síðan í kaffi til heiðvirðs ritanda!

Páfinn álpaðist
til að setja sama-
sem merki á milli
íslam og ofbeldis.
Allt er orðið vitlaust í löndum íslamstrúar og margir sammála
þar á bæ að launa verði páfa með ofbeldi eða morði fyrir
þessa umsögn!
Til dæmis plaffa
niður gamla ítalska
nunnu í Sómalíu
er góð byrjun.
That's the way to
proof him wrong!!

Bros, jákvæð hugsun og allt sem henni fylgir leysa öll vandamál! Því vil ég enda þennan pjésa á mynd af honum Bjarna litlabró sem sést á ferð um Reykjavíkina þessa daga..

Skólakrít:

Olíubrák á sjónum sem glampar á í bakandi sólinni. Öll smádýr flýja í dauðans ofboði upp á þurrt land. Stór skúta strandaði við Chania, Krít. Skútan ber nafnið María og vinan fór sko ekki sparlega í olíuna! En liturinn er samt enginn..en þó framför frá gagnsæjum blæ húðarinnar eftir vonlaust sumarið heima! Byrjuðum í 40° og eitthvað gráðu hita og síðan fór hann lækkandi, niður í 33° sem er alveg ágætis hiti þó. Var á fjölskylduhóteli ásamt slatta af íslenskum sálum. Þarna voru margar týpur: vinahópur af Verslópörum, KB banka parið, ellilífeyrishjónin í hrönnum, tannlæknahjónin þar sem konan ræður öllu, einhleypa og hot mamman með börnin, vinalega og lífsreynda parið og síðan við vinkonurnar. Hef aldrei farið í svona pakkaferð, og hvað þá til sólarlanda yfir höfuð (útskriftarferð til Króatíu telst ekki með þar sem sól sást sjaldan!) og þetta var soldið spes upplifun. Færð allar upplýsingar frá a-ö..en þá er eins og maður verði ennþá meir ósjálfbjarga. Fannst ég vera óöruggari og eitthvað meira utanvelta heldur en þegar ég var ein að ferðast um lönd og allt óplanað! En já..semsagt; tómir sólarvarnarbrúsar í ruslatunnunni, rauðir kroppar á hvítum bekkjum eða svamlandi um í lauginni og vatnsbrúsar liggja eins og hráviði um allt. Uppi á 2.hæð liggja tvær stúlkukindur í rúmum sínum, önnur hóstandi á meðan hún reynir að ná andanum en hin liggur í keng með hendur um maga. María og Erla. Ég fékk semsagt skít í lungun úr loftkælidraslinu (skítur er enn til staðar!) og Erla fór til læknis í dag að athuga malla. Lýsingin átti við laugardaginn. Dagana áður vorum við í fullu fjöri og tókum þátt í kremsullinu á laugarbakkanum og barsulli á föstudaginn sem stóð til laugardagsmorguns..fórum að sofa 8.30!

Altso..eftir tvær íslenskar bækur og annað afslappandi efni í viku var komið að furðulegri flugferð frá Krít. Áður en lagt var í hann voru farþegar lesnir upp og hver og einn rétti upp hendi (hönd votever) þegar hann nafn kom! Svona virka check-in mistök þegar allt er skráð handvirkt..og einhver taldi vitlaust!!

Komin á Hvanneyri..fyrsti dagurinn over með tilheyrandi hlaupum fram á ganginn, frussandi af áreynslu við að halda hóstakastinu inni. Búinn að segja mig úr áfanganum, 22 nemendur og aðeins 18 tölvur í boði. Vanvirðing.

Margt búið að gerast á Hvanneyri og dagurinn flýgur hjá. Lífið heldur áfram..en svo sannarlega ekki í ... á Krít. Fann ekki einu sinni orð til að lýsa þessu!!

Haldið áfram að sinna ykkar sjálfi. Takið á móti haustinu með opnu hugarfari!

Og í guðanna bænum ekki bíða eftir næstu færslu frá mér..hún kemur þegar hún fæðist og hennar tími er komin. Ætla að reyna að sinna sjálfinu, námi og öllu öðru sem lífið hefur upp á að bjóða!

@>-/-,---

Tíminn líður hratt:

Enginn neitar því að klukkan tifar. Hversu mikið fólk kemur í verk á sínu lífshlaupi er undir hverjum og einum komið. Þegar ég horfi í kringum mig á það sem mitt fólk og vinir er að bardúsa finnst mér ég standa í einum af þessum myndböndum, þar sem ég er á normal hraða og hinir líða hjá á fade-away hraða! Í bæði mömmu og pabba ætt eru nýir meðlimir: Philip og Stefan tvíburar hjá Peter, bróður mömmu, og nýjasti í pabba fjölskyldu er litli prins Halldóru og Steinars, Halldóra og ég erum tvímenningar. Gullfallegir drengir..eins og allir í fjölskyldunum! :) Hef bara séð þá á myndum þar sem þeir eru staddir erlendis en von er á Halldóru, Steinari og ónefndum til Íslands bráðlega og þá kíkir maður í heimsókn! Síðan eru það "eldri" nýju meðlimirnir..sem fyrir mér voru nýfædd en eru orðin að þessum stóru og stæðilegu börnum!

Og vinir..þar eru nám erlendis, íbúðapakkar, bumbubúar, börn og giftingar. Er að fara að gæsa vinkonu mína á morgunn!

Og alls konar afrek..svo ekki sé talað um verðlaun í íþróttum hjá systkinum mínum og móður og bílakaup hjá bróður mínum og frænda (you know who you are!). Eruð þið farin að átta ykkur á sýninni sem ég talaði um?! Sumarið er búið..tja, kom aldrei skulum við segja. Skólinn hefst í næstu viku en þá verð ég flatmagandi á Krít! Jep, ætla að hoppa út í eina viku til að veiða smá tan.

aDIOs

Bad luck woman

Já, segja má að ekki hafi veðrið verið að leika við mig síðustu daga. Jafnvel þótt sjáist til sólar á hinum ýmsu stöðum landsins þá er hún ekkert að fara úr skýjasænginni sinni þar sem ég er stödd..hvað þá að skreppa á loo-ið..lætur bara hlandrigninguna gossa yfir mig. Og ískalt er viðmótið, 4°-11°og smá vindgangur. Ætla þó ekki að kvarta, lífið gengur sinn vanagang og ég hef fengið smá sólarglætu yfir helgina. En grey konan í snyrtivöruverzluninni var alveg miður sín að eiga ekki nógu ljóst púður fyrir gegnsætt andlit mitt.

Hún móðir mín er stungin af til heitari landa..aka Danmerkur. Nú verður hasar að halda heimilinu starfandi..og björgunarsveitinni. Það eru ekki margir sem komast með táneglurnar þar sem mamma stendur á inniskóarhælunum.

Búin að vera góð helgi, þrátt fyrir erfiðleika að fá einhverja stuðbolta með mér á jammið. Eitthvað ekki alveg að ganga upp með það plan..endaði þó í kósíheitum á fimmtudaginn með Kvennópíum fyrrverandi og Þingvalla, Geysir og Gullfossferð á laugardaginn með föngulegu pari frá Ítalíu..útskrifaðir iðnhönnuðir: Gerður gella og Roberto gæi.

Er að fara að smella inn myndum af þessum atburðum á síðuna..check it out.

NOTA BENE BENE: Ef þú horfðir ekki á Út og suður á RÚV, mánudaginn 23.júli..þá verðuru! Við erum að tala um déskoti svalann mann, hann Gutta frænda minn í Hænuvík!

Smack my bi*** up:

Hún rak mér bylmingshögg á vangann. "Hvúrn dejövul..?!" hugsaði ég með mér um leið og ég baksaði við að koma henni upp á öxlina, þó mig langaði frekar að snara hana niður í jörðina og dangla í hana. "Það er aldeilis verið að sækja í sig veðrið, huh?!" tautaði ég upp í vindinn og arkaði af stað. Já...það er ekkert sældarlíf að vera hallamælingarmaður. Hvað þá þegar íslenskrar veðráttu nýtur við! Og að eiga við Iron maiden sjálfa..hallamælingarstöngina dýrmætu. Úff segi ég nú bara. Ef þið trúið mér ekki..smellið ykkur út einn vindadag með 3 metra langa stöng og hallamál og prófið sjálf að halda henni lóðréttri.

Plöntusöfnunin gengur..já, við skulum segja að hún gangi! Mamma og litla sys halda þessu gangandi og ég jánka bara og reyni að smella plöntulörfunum á pappír...ef ég fer ekki að hressa upp á þetta verkefni endar það í mylsnu: ég að mygla úr leiðindum að líma plöntur á karton..hausinn fellur niður á plöntueintakið og.. *mylsnuhljóð*!! Þvílík endemis erfið leiðindi fyrir 1 einingu!! Þá bið ég frekar um 4 einingar til viðbótar í örverufræði!

Nýjustu fréttir úr gróðurhúsi Kjalarness (hús familíunnar):
verið er að leggja í ananas gróðursetningu og sítrónurækt.
Læt vita þegar farið verður útí harðari plöntur!

Livin on a prayer:

Já..það er lagið sem að dynur á fjölskylduhúsinu þessa stundina. Síðustu 30 tímana hefur húsið orðið fyrir nánast linnulausum tónlistar- og gleðihrópaárásum frá nágrannanum..sem er að halda partýmaraþon. Svosem í fínu lagi, hann býr ekki alveg við hliðiná okkur en samt tókst þeim að staulast yfir til okkar í nótt og skilja eftir flöskur og dósir á nýhellulagðri innkeyrslunni okkar og í grasinu. Sumar hafði maður nú aldrei séð áður þrátt fyrir góða reynslu af slíkum veigum...
En í kveld skal haldið í annað úthverfi Reykjavíkur..partýstemmarinn er smitandi, og ekki þoli ég við þegar mér er ekki boðið í nágrannapartý, ætla að kíkja í svaðalegt stelpupartý þrátt fyrir lasleika minn. Jújú, það kom í ljós að skítnum slær niður hjá þeim ólíklegustu..eftir að hafa gortað mig á miðvikudeginum, við náunga sem var á Landsmótinu, að vera búin að jafna mig eftir helgina þá svaðalegu..soleiðis gerir maður ekki. Daginn eftir dröslaðist ég um Árnesið í minni labbvinnu og hélt ég væri komin í svona hrikalega lélegt form. En nei, mín var komin með kvef með máttleysi og öllu! Orðin svo ellileg að ég get ekki skellt mér á skemmtilega helgi sem stendur frá fimmtudagsnótt til sunnudags án þess að verða næstum rúmliggjandi!! ..afsakið, orðin soldið æst og fékk því gríðarlegt hóstakast!
Margt lærði ég á Landsmótinu..seint hættir maður að læra sem betur fer..og seint hættir maður að hafa það gaman með góðu fólki!! Landsmótið stóðst gríðarlegar væntingar..bæði gæðingalega séð og skemmtanalega séð!

Endaði þó með sorglegu bílslysi á sunnudagsmorgni..þykir það mjög miður.

I wanna grow old with you:

Þegar ég sat að venju fyrir framan Skjáinn, horfandi á bullandi sápuna The O.C. þá sprakk ein hugmyndasápukúlan beint fyrir framan nefið á mér. Sendi mig á fleygiferð fram í tímann..til elliára minnar kynslóðar. Í stað Leiðarljóss um 4-5 leytið er haft ofan af hrukkubörnunum með endurendurendursýningu á The O.C., Sex & the city, Lost, C.S.I. og fleiri kraumandi sápum. Helhrukkótt gamalmenni (elli + ljósabekkjaöldrun) hafa sér til dundurs að rifja upp æskuárin: skoða tattooin sín með þykku gleraugunum, troða spikinu í gömlu gallabuxurnar og humma slagarana á gítar..því allir geisladiskar eru ónýtir (lífsaldur þeirra ekki langur). Erfiðlega gengur að skoða digital myndirnar því tölvuskjáirnir fara alltaf minnkandi og slíka nútímatækni þolir gamla fólkið ekki með sína sjón. Elliheimilin verða ein stór skemmtiparadís fyrir hina frjálslegu og kynóðu íslensku kynslóð sem hefur viagra í stað blóðs!

Eitt sinn sagði ég í hormónakasti að það að stunda nám (jarðfræði) við Háskóla Íslands væri eins og að troða mjólkurkexi upp í sig og ætla að melta það á mjólkurglass: skraufaþurrt og óætt helvíti.
Ég held því ennþá fram enda með takmarkaða reynslu af HÍ-námi..en þó 3 vikur.
Nám við litla og brakandi ferska LBHÍ er hins vegar allt annað mál. Þar drýpur smjörið af hverju strái og heimabakað góðgæti og ísköld og freyðandi mjólk beint úr kúnni lýsir best námi og andanum á Hvanneyri: kósí og yndislega mettandi!

Er búin að vera síðustu tvær vikur á sumarkúrsum með mínum litla og hressa bekk (við erum ca. 13 sem erum á Náttúru- og Umhverfisfræðibraut).
12.-19.júní var ég í jarðfræðiferð um Suðurlendið með einum langbesta kennara sem ég hef haft..og ferðin var því ekkert slor, þrátt fyrir mígandi rigningu flesta dagana. En við fengum að sjá marga stórfenglega staði og ekki skemmdi fyrir sólskinsferð einn daginn, ganga upp á Stóru-Dímon og litríkur og svífandi fiðrildafans þar uppi á toppnum (aðmírálar).
Í síðustu viku var síðan plöntugreining hér á Hvanneyri. Ótrúlegt magn af grasi og alls konar plöntum skoðað og latínurullur þuldar og hvert einasta strá á sér nafn! Búin að safna einum 45 plöntum nú þegar fyrir komandi plöntusafn mitt..og því er gólfið í íbúðinni þakið pressum (sem innihalda mogga, gras, mogga o.sv.fr.)! Námskeiðið endaði síðan í þessu helv*** hressa grilli á fimmtudaginn þar sem fólk kom saman í skjólbeltinu góða, grillaði, át, drakk, spjallaði og söng frá sér alla rödd og rænu. Hef ekki skemmt mér jafnvel í háa herrens tid!!

Annars er ég bara á fullu að þrífa út úr íbúðinni (Hvanneyri) í þessum töluðu orðum,

brói úti í Búlgaríu, restin af fjölskyldunni á Goggamótinu í Mosó.

Næstu helgi verð ég síðan á hinu frábæra Landsmóti hestamanna, Skagafirði...

ásamt stórum flokki Hvanneyringa af bestu gerð og síðan góðum vinahóp!

Af því tilefni er inflúensan á þessa leið:

Lag: Baggalútur - Settu brennivín í mjólkurglasið vina (ég er komin heim)

Dressið: lopapeysa, hálsklútur, redback hestaskór og fléttur í hnakkann!! ÍHA!!

Ó María mig langar heim..

Blogger bügger hefur verið að stríða mér,
..en núna loksins get ég sett eitthvað inn!!

Nú er liðnar nokkrar vikur síðan ég kom heim á Kjalarnesið, eftir sannarlega frábæra 5 daga í Hænuvík, á Vestfjörðum. Endurnærð á sál eftir dvölina þar og full hlaðinn batterý, til að hafa orku í síðustu viku, við vinnu og sjálfboðastarf með björgunarsveitinni Kjalarnesi.

Var mikið að velta fyrir mér, eitt sólarbjart kveldið í Hænuvík þar sem ég lá í fleti mínu, hreysti Íslendinga og lífsþægindum. Hinn almenni Íslendingur býr í þéttbýli eða borg og á "sumarbústað út í sveit" (nokkurra 100 fermetra lúxusvillu utan þéttbýlis) þar sem fjölskyldan eyðir flestum helgum sumarsins við sólarsteikingu og lúxusleiki. Kósí sumarbústaðir með engum ískáp eða sjónvarpi eru liðin tíð. Lúxusvillur eru málið.
Fólk er að mestu hætt að þurfa að herða sig með vosbúð og þáttum þess sem þurfti að harka af sér til að færa björg í bú. Flestir sinna sinni skrifstofuvinnu og eina púlið erfiðið eru líkamsræktarspeglasalirnir þar sem mörg brúnkufeikuð boddí hnykla vöðva til að fá fram sexy svita og betur skorinn líkama. Því ekki sést árangur erfiðisins á neinum öðrum en þér...þú hleypur nokkra kílómetra á hlaupabrettinu en færist ekkert úr stað og ekki ertu búinn að hlaða grjótvegg, draga bát í land eða síga eftir eggjum.
Sem betur fer eru margir Íslendingar sem hafa að lífsstarfi einhverja iðngrein sem krefst líkamlegs erfiðis, en þó með hjálp vinnuvéla. Hvar værum við án bóndans, smiðsins, sjómannsins og fleiri iðnmanna? Á meðan skrifstofugreinarnar krefjast enn betur menntaðs vinnuafls og yfir höfði upprennandi vinnukrafta hvílir grunnskóli, framhaldsskóli, háskóli..bachelor, master og jafnvel doktor. Starfsævi skrifstofublókanna styttist og styttist í samræmi við skólagöngulengd sem lengist.

Eftir að hafa erfiðað líkamlega í Hænuvík og sjáanlegur árangur var á umhverfinu þá leið mér þúsundfalt betur en af líkamsræktarendorfíni! Sömuleiðis eftir björgunarsveitarvinnu; setja upp skilti í Esjuhlíðum og moka fyrir skiltum í Heiðmörk. Stoltið yfir að hafa komið fyrir þeim skiltum verður ómetanlegt eftir þennan mánuð!

Búin að setja inn myndir frá Hænuvík..ENDILEGA SKOÐIÐ!!
Nota bene: nú er hægt að breyta uppsetningu myndaskoðunar. Tveir valmöguleikar:

• Eini möguleikinn sem var (kemur sjálfkrafa, en er hægt að velja með því að smella á 3 litla ferninga og einn stórann..efst, fyrir miðju, í valmynd myndasíðunnar) Tíu myndir vinstra megin (þarf að fletta yfir á næstu tíu o.sv.fr) og stór mynd til hliðar, hægt að skoða slideshow uppi.
• Nýi möguleikinn (valið með því að smella á 9 litla ferninga efst á valmynd..fá allar myndirnar upp á skjáinn sem thumbnails. Síðan er smellt á fyrstu myndina t.d. og þá kemur hún stór, yfir thumbnail myndir, og hægt er að fletta áfram á næstu myndir.
  Mæli með ferð til Hænuvíkur og gistingu þar..en athugið fyrst með gistingu. Gistinætur hafa tvöfaldast hjá þeim á einu ári!

Hen's creek:

Jæja mæja, síðasta próf loksins að fara að klárast..á morgun! Og þá er ekkert sem getur stöðvað mig..ætla að bruna til Vestfjarða með megninu af fjölskyldu og ætlar eitt stykki vinkona af Hvanneyri að koma með. Hef ekki komið til Vestfjarða í ár og öld (fór eflaust síðast þangað á 20.öldinni) og það er kominn tími til að kíkja á uppruna sinn...Hænuvík eða the Hen's creek! Jújú..þangað getur maður rakið ættir sínar, ekki lengra en aftur til hennar ömmu ljúfu. Á þessum kósí bæ umkringdum hrikalegri náttúrufegurð býr núna frændi minn með sinni fjölskyldu og þarna fór stúlkan nú í sveit á sínum tíma..núna er farið til að drekka í sig alla sveitarómantíkina og fjallafegurð! Það er sko ekkert slor að vera staðsett þarna..vestasti bær Evrópu, stutt í Látrabjarg, gylltar strendur og önnur flottheit!

Eurovision búið og BT fegnir að hafa ekki útbýtt sjónvörpum með loforði um endurgreiðslur ef Lordarnir ynnu...engin heilvita kaupsýslumaður hefði stungið upp á slíku, þetta var svo fyrirsjáanlegt. Veit eiginlega ekki hvað er hægt að segja meira um þessa keppni..sem er orðin soldið fyrirsjáanleg hvað stig varðar. Maður flettir bara upp fjölda Tyrkja í Evrópulöndunum og skoðar síðan hverjir eru góðir nágrannar..þá getur maður með 98% vissu sagt til um úrslit!

Kíkti á jammið eftir júró gaulið með ágætis fólki og líkt og svo oft áður rifjaðist það upp fyrir mér hvers vegna ég fer ekki svo oft í bæinn á jammið. Fórum á ónefndan "hnakka" stað þar sem hvert "einkennið" á fætur öðru small á manni: veggur af þykkum og væmnum reyk á neðra dansgólfinu..ekki af völdum venjulegra rettna, stúlkukindur troðandi manni um tær inn á salerninu..of uppteknar að æfa "slut"/"dreamy" svipinn, strákur í móki upp við vegg, klárar að æla og labbar í burt..annar hnakki hallar sér upp að veggnum með veiðisvipinn uppi og græjurnar tilbúnar að fanga bráð og í biðröð við fatahengið bendir góð vinkona vini sínum á nefið og hann þurrkar burtu leyfar af nefbroddi..hvað svo sem þar var á ferð.

Einhver að furða sig á flóttanum í Hen's creek? Eflaust...sjáumst á jamminu í sumar!!

Tvífarar:

Eftir langa dvöl í sólarsteikingu síðustu daga fannst mér kominn tími til að athuga hvaða celebrity hefðu þann heiður að líkjast mér. Notaðist við m.a. þessa mynd (nema hún var heil!)

og upp komu eftirfarandi:

og svo fullt af öðrum..Charlize Theron, Madonna! I'm totally cool!!

Þannig að inflúensa dagsins:

Lag: Barfly - Jeff Who?

Vefsíða: þú og celebrity face! prófaðu ego boozt dagsins!!

..og ekkert múður!

Komst að því seint um síðir að það birtist mynd í Morgunblaðinu sem ég tók. Fór á stökkinu inn í foreldrahús og tók dýfu ofan í moggabunkann og svipti upp blaði frá 27.apríl og viti menn. Flennistór mynd af hesti og knapa og ljósmyndari..Kolbrún?? Fór inn á klósett og leit í spegil. Jújú, ennþá María gamla. En einhverri annarri hafði þá verið eignaður heiðurinn. Stoltið og himinlifandi gleðinn var svifinn á braut, lokaði að mér og skrúfaði frá kaldri bunu sturtunnar. Eftir að hafa staðið í 2 mínútur stjörf undir bununni fór nú heilinn heldur betur að taka við sér. Og eftir því sem ég hugsaði meira um þetta varð alltaf heitara og heitara í sturtu, það bókstaflega sauð á minni! Stökk út og slengdi handklæði utan um boddíið og óð fram með maskara niður á höku og hár og heilastarfsemi í flækju. Hringdi titrandi hendi í þann sem ég taldi ábyrgan fyrir þessari katastrófu..en ekkert svar sem betur fer fyrir mig og þann aðila.

Er enn ekki búin að fá þetta mál á hreint frá öllum aðilum
en eitt er á hreinu að góðvild mín og "ljósmyndahæfileikar" eru ekki falir
hverjum sem er eftir þetta!
Fyrr má nú traðka á ljúflyndi en oftraðka!!
Og ef einhver veit hvernig er hægt að skella copyright merki og nafni á allar myndir
þá má sá öðlingur hafa samband svo hægt sé að koma hjá svona
rassskellingu á egói..

Fór á Manchester tónleika í hitastækju laugardagsins. Eitthvað hefur klikkað með þá herferð Icelandair þar sem miðar voru gefins um allar trissur. Ég og tónlistafélagi minn vorum komnar með fjóra miða um þrjúleytið og þó að við hringdum um allar trissur gátum við ekki losnað við þessa tvo aukafrímiða. Já..ég legg sérstaklega áherslu á FRÍmiða! Eftir mikið hangs og hringingar fórum við í Laugardalshöllina um sex til að berja Benna Hemm Hemm, Trabant, Echo and the Bunnymen, Elbow og Badly Drawn Boy augum. Náðum í síðustu tóna Foreign Monkeys (sigurvegara Músíktilrauna 2006) sem virtust deila með okkur aldursforsetatitlinum þá stundina, liðið þarna inni var á fermingaaldri. Og eftir þetta kveld held ég að ég geti alveg sagt að efnilegur er gellukjötmarkaðurinn. Mér leið eins og gamalli forhertri spinster þarna. Anyways..fjölbreyttur hópur af fólki, allt frá alvörugefnum fermingarstrákum með vatn í bjórglösum sem þeir náðu einhvers staðar í (rosa svalir) og yfir í skemmtilegustu drykkjutýpuna: miðaldra konu með hendi í fatla úr skrautbandi og mann hennar, bæði með haus reigðan aftur á bak og dansandi í takt við..tja, alla veganna ekki tónlistina...og öskrandi: þhirru æssleghirr! í áttina að hljómsveit og sullandi bjór yfir nálæga með veifandi höndum. Fínir tónleikar en soldið langir..algjört maraþon frá 18.00-00.30 þegar við stauluðumst út í miðjum söng hjá Badly Drawn Boy. Sveitapíurnar áttu sko eftir að keyra á Hvanneyri takk fyrir..

Inflúensa vikunnar:

Lag: Call me - Blondie

Inflúensa vikunnar:

gleymdi alveg þessum fasta punkti sem ég ætlaði að koma vel fyrir, hér á kósívefritinu: inflúensunni.

En inflúensa vikunnar er svohljóðandi:

Lag: Wish you were here - Pink Floyd

Gjörningur: fá æskuvinkonu í heimsókn til sín. Það er algjört æði (gaman að sjá þig, María)!!
Og heiðra fjölskyldu sína..hef ekki farið heim á nesið síðan um páskana og er komin
með væga fjölskylduþrá. Ætla kæfa hana á morgun..er að fara suður!

Mynd: Titanic II..yeah right!
Alla veganna "trailerinn" sem er inn á kvikmynd.is fyrir þessa "mynd".

Gubbið: lífefnafræðiskýrslur..hver fann þær upp?!
Áhugavert efni en 100% skiljanlegt..ég held nú síður!

What a feeling..!

Það er komið sumar, hitamet slegin og ég er komin tannað far!

Og auðvitað..hreystimerki líka komin fram: freknurnar eru farnar að láta sjá sig í ansigtet!! Búin að sækja laugarnar grimmt í Borgarnesi með mín kammerat, með allt slúðrið á hreinu og farnar að fá athygli frá strákaspírunum í skólasundi..14 ára peyjar í mútum eru til alls líklegir!

Skessuhornið er þó enn í hvítum vetrarbúning og því fer sú uppáferð að renna út í sandinn..senn fer að líða að prófum og ekki ætla ég að klöngrast á skessuna með bók í hendi og hrapa niður næsta þverhnípi...mín þá að kolfalla í lærdómi..bókstaflega!

Framundan er eins mikil sólgeislun og ég kemst yfir, vatnsmelónukaup (kosta nánast ekkert í Bónus!..hugsa um budduna tómu), lærdómur innan hæfilegra marka og bara lifa lífinu!

Njótið sólarinnar..láttu á þér bera, ekki vera gagnsær í sumar!

Itsy bitsy

Venjan er víst að kristnir fasti fyrir páska en það má með sanni segja að mér hafi orðið á í messunni þar...var rétt svo búin að henda dóti inn í hús á miðvikudaginn þegar ég fleygði mér í veiðigallann og skellti á mig stríðsmálningu. Já, mín fór á jammið og það flenghressilega, enda verið að halda upp á afmæli eins jammfélagans! Fríður femme-flokkurinn skemmti sér þokkalega vel á miðbæjarsvæðinu ásamt hálfri þjóðinni. Úrið var farið að ganga sex þegar kíkt var á leigubílaröðina sem reyndist samanstanda af sjaldséðum töxum og 100-200 ofurvindkældum, sneplafullum og troðnings"glöðum" ungmennum. Sólin var farin að svíða augun þegar við loksins stukkum á aðrennandi leigubíl.

Áfram hélt sukkið það sem eftir var páskafrís: súkkulaði, fermingarveislu"smakkprufur", bíómyndameðlæti, súkkulaði, páskamatur og að sjálfsögðu kórónað með páskajammi! Ekki jafn margir voru á ferli það kvöld..þó nokkrir eflaust enn á sjúkrahúsi innvafðir í heita bakstra til að bræða ofkælinguna eftir miðvikudagskveldið! Þegar ég labbaði niður (eða upp) Laugarveginn, malandi gler undir hælum mér vakti það furðu mína hvað fólk var ekkert að fela eh..tja, syndaathafnir sínar. Í hverju horni, hvort sem það var dimmt eða flóðlýst, stóðu tvær manneskjur samantvinnaðar sem ein heild. Eftir langa göngu hafði ég byggt upp ónæmi og kippti mér því ekkert upp við furðulega sýn á tröppum fatadeildar Hjálparhersins: tveimur óþarflega stuttum pilsum hafði verið hent á berar tröppurnar í einhverjum hamagangi...

Já, íslenska þjóðin. Er farin að velta fyrir mér hvort ég verði ekki greind sem félagslega fötluð eða þroskaheft á því sviði sem lítur að samskiptum við hitt kynið. Á ekki rúm sem er 220 cm ástarvöllur, hef ekki kjarkinn í mér að labba upp að ókunnugum gæja og rúlla út úr mér áhugaverðu samtali og með flörtið skrúfað í botn.

Ég er furðuverk..og þarf greinilega að fara að læra íslensku taktana áður en ég enda hjá Amish hjörðinni, Kanada! Úah!

Eitt fallegasta lag í spilaranum hjá mér..en textinn er algjör löðrungur!:

Someone, somewhere. Someone was made for you.
Someone, somewhere. Someone believes in you.
But maybe they're dead.
(Dikta - Someone, somewhere)

Artificial intelligence!!

Fjúff og kókópúff..hér var ég tilbúin með svaka samsuðu af einhverju gáfuðu og sniðugu efni handa ykkur en ég snarlega henti því í trashjið þegar ég sá græjurnar mínar í nýju ljósi.

Jújú..mínar vel tónuðu JVC græjur gerðu gott betur með málsháttin: margur er knár þótt hann sé smár!

Þær hafa fylgt mér í gegnum hinar ýmsu tónlistabylgjur og stefnur, alveg frá því ég hlustaði á alla pottþétt diskana til dagsins í dag þar sem þær buna út úr sér Dikta, Belle & Sebastian, Johny Cash og annarri eðaltónlist. En aldrei hefði mér dottið í hug að þessi silfraða elska myndi taka þátt í úrvals leti minni og öðlast gervigreind!

Hérna dett ég inn um dyrnar í mínu mesta sakleysi og drattast beint að græjunum til að starta tónlistinni..bara svona til að hreinsa út lærdóm dagsins (Lífefnafræði og solleis) en stoppa í miðri hreyfingu og af mér detta allar lifandi og dauðar lýs. Glimrandi græjan mín kveikir bara á sér sjálf og frá henni ómar einmitt það lag sem mig vantaði að heyra. Ljá mér eyra og ég trúi ekki mínum eigin augum. Einhver sem er á leiðinni til Afghanistan, vill hann kaupa handa mér eitt stykki augnsett!! Í fáráði mínu veifa ég hendinni aftur að djakkandi græjunum og óviti menn þær steinhalta kjafti. Ég er búin að gera vísindalega rannsókn á þessu og þetta er ekki stundarbrjálæði hjá J(on)V(ein)C(ávboí) eðalgræjunum..þetta er málið. Núna er það bara frasinn á dótið: eins og hendi væri veifað!! Og bensín sálarinnar fer að flæða um herbergið!!

! ! ! Íha! ! !

I fell in love with a dead toy!!

Marony & the Johnson

Eftirmáli: samt soldið taugatrekkjandi að vera að iðka sínar tölvuíþróttir hérna við skjáinn og hafa græjurnar fylgja eftir hverri hreyfingu...tónlist...þögn...tónlist...þögn..tónlist..þögn, tónlist!

AAARRRRRGG!
What have I done!? I've created a musicmonster!!