In the twilights of seasons:

Hlægilegt hvað maðurinn lætur uppfinningar stjórna sínu daglegu lífi. Ávanabindandi þessi lífstíll með sínum þægindum.

En hvað gerist í litlu háskólasamfélagi þegar slitin er lífæðin?

Allt lamast.

Út á svölum standa öskuvondir nemendur með kylfur og kökukefli klemmd í handakrikunum og píra augun á framkvæmdirnar.

Niðri á jörðinni, í hálffrosnum skurðum bograst um verktakar, kaldsveittir og einbeittir á svip: reyna að breiða yfir flýtiganginn. Í kappinu við árstíðirnar og dagsektir klipptu þeir á naflastrengi samfélagsins: rafmagn og ljósleiðara.

Hvað gera bændur þá? Handmjólka kýrnar og lesa jarðabækur við lýsis ljóstýruna...hef ekki hugmynd! Er ekki í bændadeildinni þó ég sé stödd á Hvanneyri!

Best að þvo þvott...nei. Gat það ekki. Fór á salernið..með opna hurð.

Fékk mér cheerios með mjólk. Gat ekki eldað og vildi nýta mjólkina á meðan hún var köld.

Er hætt að horfa á sjónvarp. Heppin. Spurning um að kíkja á skólabækur eða leggjast í dvala undir sæng eins og hinir nemendurnir. Ég kveikti á vonarljósi og hripaði þessa pælingu á blað..ætlaði síðan að fara að læra, en viti menn...það varð ljós! Og því fylgdi netið! Enginn lærdómur...