This.is.it punktur is:

Jamskjams..Norðurfarahelgi Hvanneyra sveitalubbana (síðustu helgi) fór fram úr björtustu brettavæntingum..sem voru nottla öngvar eftir tvö hungurmorða snjóbrettaár fyrir mig og gamla Burton brettið mitt.

Lögðum seint af stað á föstudegi, ég og farveitur mínar, komum seint að kveldi til inn á Akureyri eftir að hafa torgað sveittum subbuborgara á Hvammstanga. Skelltum okkur beint á sjóðheitt næturlíf Akureyrar, í orðsins fyllstu: það var sumarhiti úti og fólk í bol eða peysu einni ofanklæða og stemningin útlöndum líkast..fólk úti að skemmta sér...ekki bara híringur inni á reyktum kaffihúsum. Anywho..ágætis skemmtun fyrir utan dálæti staðarbúa á Sylvia Næt og Ruslönu...einokun á kaffihúsatónlist!

Daginn eftir skelltu allir morgunhressir sér strax á skíði (bretti moi) á Dalvíkursvæðinu þar sem Hlíðarfjall átti að vera upptekið fyrir hit-sportið þessa dagana (alltaf lærir maður eitthvað nýtt í sveitinni): telemark töffaraskap. Og ekk ætla ég að kvarta! Létum gott heita lítinn snjóslóða niður hlíðina og renndum okkur þar niður margar ferðir..taldar í tugum ef ekki hundruðum! Veðrið var í toppstandi (sól, logn og hlýtt), litli snjórinn fór fram úr væntingum og litli hópurinn hafði hlíðina að mestu útaf fyrir sig! Glorious day at the least I'd say..

Þreyttur og ánægður hópur hittist síðan á jamminu á 'kureyri again..ég rakst á þrjár manneskjur úr fyrra lífi. Var með þeim í tæpar tvær vikur á vegum Veraldarvina fyrir nokkrum árum..fínasta fólk og æðislegt að rekast á þau en, kannski vænti ég of mikils af fólki. Var ekki að bíða eftir kaffiboði og knúsi, langaði bara að spjalla meira en liðið lét sig bara hverfa hvert sem eitt (hitti þau í sitt hvoru lagi..allt er þá þrennt er I'd say). Fannst þetta vera smá diss..fannst ég vera UN-interesting, UN-wanted, no UN-nation skilurru?

Inflúensa helgarinnar er af því tilefni lagið UN-attended með Daysleeper!

En nóg um mig..nú skulum við líta yfir farinn veg hins Nýja heims:
sögubrot frá sjónarhorni systur Pocahontas, Matoaka.

Jújú, hver hefur ekki séð Pocahontas myndina frá Disney..
En vissuð þið að sú langleggjaða átti tvíburasystur?

Matoaka varð fljótt bitur ung stúlka sem hvarf í skuggann af framtakssamri Pocahontas, eða Montrass eins og Matoaka kallaði hana. Hvers vegna hefur enginn heyrt neitt um hana? Jú, því hún eignaðist enga afkomendur, lét ekkert eftir sig...ást hennar dó með Jóni Smiði, hún deildi ást sinni á honum með tvíburasystur sinni.

Pocahontas heillaði hann af sjálfsögðu upp úr skónum með brögðum, hugsar Matoaka aftur til fortíðar, þar sem hún situr á forlátri vísundahauskúpu, með púða undir bitrann afturendann,

og rífur utan af maískólfum. Hún er svo djúpt niðursokkin í gamlan biturleikann að maískornin þeytast í allar áttir af hálfnöktum kólfinum og þyrla upp moldarstrókum þegar þau lenda á skrælnaðri jörðinni.

Eitt sekúndubrot hrynur bitra gríman og yfir rúnum rist andlitið flæðir hafsjór af tilfinningum, rennur inn að sjáöldrum sem endurspegla mikinn sársauka. Fyrir sjónum hennar breytast maískornin í rúbínrauða blóðdropa Jóns Smiðs sem skullu á fósturjörðina þann örlagaríka dag þegar hann fórnaði sér fyrir hina forboðnu og fallegu Pocahontas. Á einni svipstundu gjörbreyttist líf hennar og Matoaka. Hvorugar fengu Jón Smið, Pocahontas giftist öðrum bleiknefja og Matoaka sökkti sér í vonleysið og bjó sér til óaðlaðandi skel utan um sárt hjartað. Hún einangraði sig frá ættbálknum og í kringum hana óx goðsögn af fallegu sálinni sem hætti að gefa af sér. Talað var um Malacommeir nornina sem lifði innar í firðinum og voru sögur af henni notaðar til að hræða börnin.

En goðsögnin lifði fölnaði með tímanum þar til hún hvarf milli stjarnanna.

Enginn kom til með að muna eftir ófrýnilegri hríslunni sem hafði að geyma gullhjarta.

En goðsögn hins fallega montrass Pocahontas og átakanlegur endir á ástarfundum
hennar og Jóns Smiðs átti eftir að lifa lengur..

Sagan sem hér á undan fer er skáldskapur frá upphafi..uppspuni að mestu en stuðst við smá staðreyndir:
Pocahontas hét Matoaka og Malacommeir er úr orðaforða indíánaættbálks Pocahontas o.sv.fr.