Kver er sinnar kæfu kliður:

Námsmaður á heima bakvið bækurnar alveg eins og
konan á heima bakvið eldavélina (kvótað í ónefndan ráðherra).

Nú er ég búin að sitja á skólabekk nánast samfleytt í sextán ár og enn er langt í land. Alltaf er maður að storka heilanum og viðhalda virkni eftirlifandi heilasellna, þ.e.a.s. þær sem hafa lifað af letilífið. En sú deild innan heilahvelsins sem ég dýrka hvað mest hefur haft sorglega lítið fyrir stafni að mínu mati: ímyndunaraflsdeildin mikla! Sköpunargleðin fær jú alltaf einhver smá verkefni en ekki líkt og áður. Skólablaðið var nú skemmtilegt verkefni en hönnunarhlutinn var nottla alfarið í höndum á umbrotsaðila og ég hljópst undan mikilli vinnu..þannig ég á oggupons hluta í blaðinu en ekki jafn mikið og ætla skildi. Sit bara eftir með samúðaróléttuþyngdina og hálfókunnugt blað sem mér þykir samt obboðslega vænt um!

Anywho..áfram með vælið: ég er hef ekkert teiknað eða málað í óralangan tíma og söguspuninn er alveg dottinn upp fyrir sig. Söguspuni spyrðu sjálfan þig, hvað er það? Jú, ég veit að ég er ekki ein um að spinna upp sögur um líf ókunnugs fólks sem situr á strætóstoppistöðinni, kaffihúsinu eða einhvers staðar annars staðar. Þetta er ósjálfráður hluti af borgarlífinu finnst mér og er einn af þáttunum sem ég sakna frá svifryks sittí. Hvanneyri er ekki það sama hvað þetta varðar..hérna situr maður á spjalli við allt góða fólkið og það er ekki jafn skemmtilegt að spinna sögur um líf fólks sem maður veit hvenær á afmæli eða jafnvel þó maður þekki bara nafn þeirra. Verður að vera komplít streindjer að mínu mati.

En nú verða sko breytingar á! HURRAAAAY!

Ég er að hugsa um að kötta á þetta leiðindakrap sem ég legg fyrir ykkur hérna hér og og spinna sögur um fólk sem ég finn á gúgel.komm....en ekki fyrr en ég hef lokið við hlutverk mitt sem námsmaður: læra fyrir próf! Þessu prófaleikriti lýkur á mánudaginn 13.mars!

Tjöldin dregin frá..

1.hluti af Lestur fyrir efnafræðina lífrænu er að hefjast...