Itsy bitsy

Venjan er víst að kristnir fasti fyrir páska en það má með sanni segja að mér hafi orðið á í messunni þar...var rétt svo búin að henda dóti inn í hús á miðvikudaginn þegar ég fleygði mér í veiðigallann og skellti á mig stríðsmálningu. Já, mín fór á jammið og það flenghressilega, enda verið að halda upp á afmæli eins jammfélagans! Fríður femme-flokkurinn skemmti sér þokkalega vel á miðbæjarsvæðinu ásamt hálfri þjóðinni. Úrið var farið að ganga sex þegar kíkt var á leigubílaröðina sem reyndist samanstanda af sjaldséðum töxum og 100-200 ofurvindkældum, sneplafullum og troðnings"glöðum" ungmennum. Sólin var farin að svíða augun þegar við loksins stukkum á aðrennandi leigubíl.

Áfram hélt sukkið það sem eftir var páskafrís: súkkulaði, fermingarveislu"smakkprufur", bíómyndameðlæti, súkkulaði, páskamatur og að sjálfsögðu kórónað með páskajammi! Ekki jafn margir voru á ferli það kvöld..þó nokkrir eflaust enn á sjúkrahúsi innvafðir í heita bakstra til að bræða ofkælinguna eftir miðvikudagskveldið! Þegar ég labbaði niður (eða upp) Laugarveginn, malandi gler undir hælum mér vakti það furðu mína hvað fólk var ekkert að fela eh..tja, syndaathafnir sínar. Í hverju horni, hvort sem það var dimmt eða flóðlýst, stóðu tvær manneskjur samantvinnaðar sem ein heild. Eftir langa göngu hafði ég byggt upp ónæmi og kippti mér því ekkert upp við furðulega sýn á tröppum fatadeildar Hjálparhersins: tveimur óþarflega stuttum pilsum hafði verið hent á berar tröppurnar í einhverjum hamagangi...

Já, íslenska þjóðin. Er farin að velta fyrir mér hvort ég verði ekki greind sem félagslega fötluð eða þroskaheft á því sviði sem lítur að samskiptum við hitt kynið. Á ekki rúm sem er 220 cm ástarvöllur, hef ekki kjarkinn í mér að labba upp að ókunnugum gæja og rúlla út úr mér áhugaverðu samtali og með flörtið skrúfað í botn.

Ég er furðuverk..og þarf greinilega að fara að læra íslensku taktana áður en ég enda hjá Amish hjörðinni, Kanada! Úah!

Eitt fallegasta lag í spilaranum hjá mér..en textinn er algjör löðrungur!:

Someone, somewhere. Someone was made for you.
Someone, somewhere. Someone believes in you.
But maybe they're dead.
(Dikta - Someone, somewhere)

Artificial intelligence!!

Fjúff og kókópúff..hér var ég tilbúin með svaka samsuðu af einhverju gáfuðu og sniðugu efni handa ykkur en ég snarlega henti því í trashjið þegar ég sá græjurnar mínar í nýju ljósi.

Jújú..mínar vel tónuðu JVC græjur gerðu gott betur með málsháttin: margur er knár þótt hann sé smár!

Þær hafa fylgt mér í gegnum hinar ýmsu tónlistabylgjur og stefnur, alveg frá því ég hlustaði á alla pottþétt diskana til dagsins í dag þar sem þær buna út úr sér Dikta, Belle & Sebastian, Johny Cash og annarri eðaltónlist. En aldrei hefði mér dottið í hug að þessi silfraða elska myndi taka þátt í úrvals leti minni og öðlast gervigreind!

Hérna dett ég inn um dyrnar í mínu mesta sakleysi og drattast beint að græjunum til að starta tónlistinni..bara svona til að hreinsa út lærdóm dagsins (Lífefnafræði og solleis) en stoppa í miðri hreyfingu og af mér detta allar lifandi og dauðar lýs. Glimrandi græjan mín kveikir bara á sér sjálf og frá henni ómar einmitt það lag sem mig vantaði að heyra. Ljá mér eyra og ég trúi ekki mínum eigin augum. Einhver sem er á leiðinni til Afghanistan, vill hann kaupa handa mér eitt stykki augnsett!! Í fáráði mínu veifa ég hendinni aftur að djakkandi græjunum og óviti menn þær steinhalta kjafti. Ég er búin að gera vísindalega rannsókn á þessu og þetta er ekki stundarbrjálæði hjá J(on)V(ein)C(ávboí) eðalgræjunum..þetta er málið. Núna er það bara frasinn á dótið: eins og hendi væri veifað!! Og bensín sálarinnar fer að flæða um herbergið!!

! ! ! Íha! ! !

I fell in love with a dead toy!!

Marony & the Johnson

Eftirmáli: samt soldið taugatrekkjandi að vera að iðka sínar tölvuíþróttir hérna við skjáinn og hafa græjurnar fylgja eftir hverri hreyfingu...tónlist...þögn...tónlist...þögn..tónlist..þögn, tónlist!

AAARRRRRGG!
What have I done!? I've created a musicmonster!!